Ik was een eeuwige diëter
"Celien, gij zijt precies wel wa bijgekomen hé?" "Celien, zijt gij nie een beetje verdikt?": de uiteraard goedbedoelde opmerkingen van mijn omgeving die mij als tiener triggerden om voor het eerst op dieet te gaan.
Op mijn 15 jaar ging ik van een zorgeloze puber naar een echte diëter. Ik ging op zoek naar manieren om af te vallen. Dat zorgde ervoor dat ik brood ging vermijden, dat ik slechts een halve banaan durfde eten, dat ik geen chocolade en chips meer at, dat ik zo weinig mogelijk at,… Van de zorgeloze puber bleef niet veel meer over.
De strijd met de weegschaal werd alleen maar erger en ik voelde me gefaald omdat ik dit niet kon volhouden.
Ik werd dikker door te diëten
Een jarenlange strijd begon. Er zijn maar weinig diëten die ik niet geprobeerd heb. Terwijl ik op zoek was naar dé oplossing om zo slank mogelijk te zijn, had ik alleen maar meer zin in chocolade, chips en nootjes. Daardoor belandde ik in een vicieuze cirkel van cravings, eetbuien en emotie-eten.
Ondanks al mijn moeite om af te vallen, werd ik alleen maar dikker. Ik ging niet meer op de foto met vriendinnen. Ik ging niet meer op restaurant. Ik droeg enkel nog zwarte kleren. Ik droeg geen shortjes meer. Ik ging niet shoppen want ik kwam altijd wenend thuis.
Kort gezegd: ik was compleet, maar dan ook compleet verloren.
Ik ontdekte intuïtief eten
Ik dacht écht dat het aan mezelf lag. Ik had niet genoeg karakter om een dieet vol te houden. Tot er een punt kwam waarop ik hier genoeg van had. Ik was het diëten zó beu. Ik begon meer naar mijn lichaam te luisteren. Ik vertrouwde op mijn lichaam in plaats van op externe regeltjes.
Zo begon ik -zonder dat ik het wist- meer intuïtief te eten. Ik had nog nooit van die term gehoord en koos dus ook niet bewust voor die aanpak. Toen ik er later voor het eerst over las, besefte ik dat intuïtief eten exact was wat ik deed.
Daarom besliste ik om er mijn persoonlijke missie van te maken om mensen te begeleiden in hun weg naar intuïtief eten!
